Met de Speed pedelec dagelijks van Eindhoven naar Tilburg

"Geen file, geen stress" - Onbetaalbaar!

Naar mijn werk. Met de speed pedelec. De straten zijn vrijwel leeg. Ik rijd in het donker mijn woonplaats Eindhoven uit. De weg voert over de Oirschotse Heide richting Tilburg. Vlak voor een viaduct zet ik even aan, het display op mijn stuur blijft net boven de 30 km/u hangen. Bovenop houd ik mijn benen stil, rem af en stop. Schuin onder mij razen de auto’s naar hun uiteenlopende bestemmingen. Ik kijk uit over de A58, de snelweg die Tilburg en Eindhoven met elkaar verbindt. Het is half acht in de ochtend en een niet aflatende stroom voertuigen beweegt in de schemering naar de knipperende matrixborden. In de verte versmalt de A58 tot twee banen en dat leidt tot gedoe en opstopping. Ik kijk toe. In de meeste auto’s bevindt zich slechts één persoon. Ruim 1.000 kilo rollend materieel om die ene persoon ‘van A naar Beter’ te brengen, zoals Rijkswaterstaat dat zelf zo mooi zegt. 

Een bittere rekensom

De gemiddelde woon-werkafstand in ons land ligt tussen de 15 en 35 kilometer. In het algemeen wonen mensen in de Randstad en Noord-Brabant minder ver van hun werk af, aldus het CBS. De meeste automobilisten die onder dit viaduct razen, blijven statistisch gezien beneden die 35 kilometer. Ik rijd al jaren elke dag 34 kilometer enkele reis met de speed pedelec parallel aan die A58. Vroeger reed ook ik in een 1.500 kilo wegende vuile diesel en betaalde elke maand in ruil voor dat vervuilen 135 euro aan belasting. Zonder bijrijder, met lege achterbank. Behalve met de belastingdienst, rekende ik elke maand ook keurig af met de verzekeraar, met de brandstofleverancier, de bandenfirma en de garagist die het onderhoud verzorgde. Tel daarbij de afschrijving en de teller eindigde rond de 500 euro per maand. Alles keurig onderbouwd door de rekenmeesters van de ANWB. Maar ik zat wel droog!

Gevoel van vrijheid

En nu dus op een speed pedelec en samen wegen we een fractie vergeleken met die auto. De energiekosten vervliegen in de wind. Maar nog belangrijker dan verbruik en kosten is de stijging van mijn reisplezier. Geen files maar frisse wind om mij heen. Stress is een woord uit het verleden. Geen oplichtende remlichten maar sierlijke zwanen en zonnende aalscholvers. Elke dag is anders, ik kies mijn eigen route. Soms de polder, vaak lekker langs het kanaal en een enkele keer een stukje door de bossen of over de heide. Weer of geen weer: de speed pedelec brengt mij binnen het uur op mijn bestemming. Dit transportmiddel doet waarvoor de auto feitelijk is bedoeld. Maar dan op efficiëntere wijze. En dat ik zelf behoorlijk mag meetrappen vind ik een bonus. Mijn gewicht houd ik letterlijk fluitend op peil en bij thuiskomst stapt er een verkwikte, vrolijke man over de drempel. Onbetaalbaar!

Paul Strack van Schijndel