Met de e-bike naar de beste sneeuwcondities in het voorjaar en de zomer met Nicholas Wolken

“In het voorjaar, als de steile pistes toegankelijk worden met een splitboard of toerski's, dan moeten we echt op pad! Alleen die eindeloos lange tochten naar de sneeuw...” zeg ik tegen mijn vriend Luggi. Hij begint te glimlachen en vertelt me ​​over zijn FLYER e-bike, waarmee hij al talloze tochten heeft gemaakt. Hij raakt in vervoering en ik begin na te denken over de mogelijkheden die een e-bike mij zou kunnen geven. Een e-bike en een splitboard setup of een e-bike in combinatie met klimuitrusting zou voor mij een uitkomst zijn! En zo kwam ik aan mijn eerste FLYER e-bike - de Uproc7.

Op een zondagochtend sta ik op. Het is lente, de vogels fluiten en het weer lijkt wat wisselvallig te zijn. In deze tijd van het jaar denken alleen de die-hard "hardcore" endurance-tourers aan sneeuw. Onder andere omstandigheden zou ik op zo'n dag hoogstwaarschijnlijk de overvolle klimhal hebben bezocht, maar ik kan de verleiding niet weerstaan ​​om met de e-bike even een kijkje te gaan nemen. Dus ik vertrek vanaf mijn voordeur en rijd met het splitboard op de rug en mijn laarzen in de bagagetassen door de ontwakende stad. Een paar verbaasde gezichten kijken me na. Ze hebben geen idee wat ik ga doen. Met gemak beklim ik geruisloos en zonder veel inspanning de kronkelende haarspeldweg, waar ik kort even stop om naar een paar verliefde korhoenen te kijken. Al snel heb ik 1500 hoogtemeters gemaakt en kom ik uit net onder de SAC-hut, waar ik de fiets met nog frisse benen bij de sneeuwgrens parkeer. Ik gesp de skischoenen vast en begin op het splitboard te lopen. De weersomstandigheden zijn niet ideaal, dikke mistwolken blokkeren keer op keer het uitzicht en worden afgewisseld ​​met heldere momenten. Te riskant voor de top, maar gewoon leuk om een ​​nieuw gebied dichtbij huis te ontdekken. Ik maak goede vorderingen.

De mist en de stilte hebben hun eigen charme. Als het zicht het toelaat, bestudeer ik de berg voor me en zoek naar mogelijke lijnen die ik zou kunnen lopen op een dag met beter weer. Ik geniet met volle teugen van de natuur en ben blij met de gemzen die ik ontdek. Na een tijdje is het tijd om naar huis te gaan. Ik verwijder de vellen en monteer het splitboard om met een ​​paar mooie bochten in de poedersneeuw weer bij de fiets uit te komen. Ik voel wat spanning voor de afdaling met het board op mijn rug, dus de eerste meters met de e-bike doe ik rustig aan. Het voelt echter goed en al snel gaat het harder. Ondanks alle bagage is het erg makkelijk om over de gravelweg te rijden. Opeens zie ik een pad. Zonder problemen dender ik met mijn bagage over wortels en leun steeds meer in de bochten. Dit is leuk! Verrassend snel arriveer ik tevreden weer bij mijn huis. Een echt goed klein micro-avontuur. Even jezelf onderdompelen in de natuur en 4 uur later weer terug zijn. Dat doet een mens goed! Zo maak ik nog een aantal tochten in de omliggende bergen en ook langere in het Engadin zoals op de Piz Palü of de Piz Linard.

Na verloop van tijd werd de e-bike voor mij het ideale hulpmiddel voor sneeuwvrije beklimmingen in de lente of voor verkenningstochten. Inmiddels is hij dan ook onmisbaar geworden. De e-bike stelt me ​​in staat om op een eenvoudige manier te ontsnappen uit de drukte en de rust op te zoeken. Hij biedt me volledig nieuwe mogelijkheden in termen van afstand, hoogtemeters en tijd. Met name in het voorjaar, wanneer de sneeuwgrens stijgt en het klimseizoen begint, neemt het bereik enorm toe! Met ondersteuning van de e-bike bespaar ik waardevolle energie voor de geplande tochten in de sneeuw of op de rotswand en kan ik vervolgens genieten van een snelle afdaling op de e-bike naar huis zonder dat dit veel tijd kost.

Een paar nuttige tips...

Voor kortere tochten adviseer ik om de ski's of het board op de rug te dragen (bevestigd aan de rugzak). Voor langere tochten maak ik mijn splitboard met skistraps aan het frame vast. Dit kost wel wat meer tijd, maar op langere afstanden geeft dit veel meer comfort op de fiets. Op de bagagedrager en in 2 zijtassen neem ik moeiteloos een tent, kookgerei, slaapzak en eten mee.

Op zeer steile wegen is het belangrijk om op de gewichtsverdeling van de bagage te letten. Hier is het beter om de bagage op de rug te hebben. Is de tocht echter langer dan is het het beste om de fietstassen of het gewicht zoveel mogelijk bij het voorwiel te plaatsen. Anders rijdt men continu met een “wheelie” de berg op en is de kans groot om in het struikgewas te eindigen. Wat mij dus is overkomen.

Als er onderweg nog sneeuw ligt van oude lawines kan men in de meeste gevallen gewoon afstappen en de loopondersteuning gebruiken. Deze werkt ook met een beladen fiets heel goed. Goede waterdichte schoenen met veel grip in de sneeuw zijn dan ook erg handig. In het voorjaar, als de sneeuw 's ochtends nog hard bevroren is, kan men hier zeer goed overheen rijden. Wel dient men er rekening mee houden dat de sneeuw op de terugweg weer zacht kan zijn! In dit geval is het verstandig om 's middags de ski's aan te laten en de minimaal beladen fiets met behulp van de loopondersteuning naar de droge weg te duwen.