Onze tocht door het kanton Bern met de Goroc4
Mijn naam is Timon Bachmann, ik ben 20 jaar oud en woon in Nyon, Zwitserland. Sinds mijn jeugd ben ik een enthousiast fietser en ik heb het geluk om met mijn ouders het hele land in verschillende etappes van oost naar west te doorkruisen. Met een vriend reed ik over de Grimsel-, de Furka- en de Gotthardpas. Deze ervaringen stelden mij in staat om onbekende landschappen in Zwitserland te ontdekken en mijn fotografische creativiteit te ontwikkelen.
Vanwege de huidige situatie hebben ik en een vriend deze zomer besloten vijf dagen met de Goroc4 door het Berner land te rijden - over de Napf, Grindelwald door naar de hoofdstad.
Onze vijfdaagse tocht begon op vrijdag 22 mei 2020, een tijd van het jaar die bijzonder geschikt is omdat het warme weer de ideale omstandigheden biedt voor een dergelijke tocht en voor onze sport. Vanuit Huttwil gaan we in de richting van Lüderenalp. Voor ons waren dit de eerste kilometers op een e-bike en we waren meteen onder de indruk. Ons gebrek aan ervaring met e-bikes speelde ons echter parten. In feite was onze dagelijkse etappe naar de Napf langer dan we hadden gepland.
Toen de nacht langzaam viel en we nog steeds geen slaapplaats hadden gevonden, bleek het besluit om bij een rivier te slapen onze enige oplossing te zijn.
Gelukkig ontmoetten we de volgende ochtend behulpzame mensen in wier winkel we onze batterijen weer konden opladen. Deze vriendelijkheid vergezelde ons gedurende de hele tocht: veel mensen stonden ons toe onze e-bikes bij hen "bij te tanken".
Voor de tweede dag hadden we gepland om via de Napf en over het Emmental naar de jeugdherberg in Leissigen te fietsen. Het landschap was ongelooflijk - de Berner Alpen rezen voor ons op met hun indrukwekkende toppen zoals de Eiger en Jungfrau.
De reis verliep voorspoedig tot Thun, maar toen trok daar een onweersbui over. We zaten met een dilemma. Moesten we de laatste 20 kilometer door de regen rijden of wachten tot de storm voorbij was? We dachten dat de eerste optie geschikt was, maar halverwege liepen we tegen een ander probleem aan: onze batterij was bijna leeg. Dus moesten we de helft van de route zonder accu en in de stromende regen afleggen. We hebben wel veel gelachen, want volgens ons zijn het de ongelukjes die een tour als deze memorabel maken.
De derde en spannendste dag bracht ons naar de Grosse Scheidegg. De aanblik van de gigantische rotswand van de Wetterhorn blies ons letterlijk omver. Tijdens de beklimming ben ik verschillende keren gestopt om van het adembenemende uitzicht te genieten en foto's te nemen. Het mooie van de Grossen Scheidegg is dat deze pas is afgesloten voor verkeer. De afdaling naar Meiringen is puur plezier, en dankzij de zeer goede wegligging van de Goroc4 kon ik altijd zo hard rijden als nodig was zonder bang te hoeven zijn dat ik zou uitglijden. De etappe van de dag werd afgesloten met een heerlijke risotto in de jeugdherberg van Brienz en een sprong in het meer.
De laatste twee dagen deden we het rustig aan en reden we langs het meer van Brienz en het meer van Thun en de Aare totdat onze tocht eindigde in Bern. Op deze twee dagen hebben we ook de funfactor van de "high" modus ontdekt, die veel rijplezier biedt, maar ook veel energie vreet.
